Poduszkowy obłęd

Tak to wygląda w tych rzadkich chwilach, kiedy są poukładane. Nie trwa to długo, bo zaraz pojawia się Edek, kładzie się na szczycie hałdy i układa po swojemu.
Poduszek wciąż przybywa, każda jest inna i nie ma się co łudzić, że będą stylistyczną całością. Ale taki misz-masz lubię najbardziej. Tak naprawdę te poduszki i nadmiar gadżetów to głębsza potrzeba; czuję się tu bezpieczna i mam poczucie, że mieszkam tu od 200 lat a nie od 10 miesięcy. Bardzo mi było potrzeba własnego miejsca na ziemi i ono jest takie jak ja.