Pullman to autor "Złotego kompasu", który uwielbia Sara. Baśnie zebrane przez Grimmów kocham ja.
Autor odważył się wdrapać na mój ołtarz i zrobić na nim porządki; usunął nadmiar ozdób, ujednolicił styl i odświeżył język opowieści. Historie toczą się gładko, nabierają rozpędu, umiejętnie budują napięcie bez zbędnych przestojów. Zmiany wprowadzone w tekstach dotyczą raczej sposobu narracji niż sensu czy przebiegu opowieści, a "zamach" na ten kanoniczny tekst przypomniał mi o tym, że przecież po to on powstał - by go opowiadać dodając coś od siebie. Baśń żyje nie dla tego, że spisali ją Grimmowie, ale dla tego, że ją opowiadamy wciąż na nowo dostosowując do oczekiwać, upodobań i możliwości naszego słuchacza. Dla tego urzeka, czaruje i przykuwa uwagę. Tekst Pullmana to baza, na której można wykreować własną wersję zdarzeń i jednocześnie przyzwolenie na dokonywanie takich modyfikacji. Baśnie opatrzone są komentarzem autora, wskazują podobne opowieści nie ujęte w zbiorze Grimmów i miejsce w klasyfikacji Aarne-Thompsona (po poprawkach Uthera).
Jest też audiobook czytany przez Czubównę - elektryzujący.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz